Kerstblog

Kerstblog


De tijd gaat zo snel hier. Ik ben nu al 12 dagen in Pokhara bij HCCH (Himalayan Children Care Home), dat is 2 dagen langer dan ik eigenlijk van plan was maar omdat ik het zo fijn heb hier heb ik besloten om het te verlengen tot na nieuwjaar.
Het ritme hier is als volgt: ik word rond half 7 wakker, wurm me uit mn slaapzak, poets mn tanden en kleed me aan terwijl ik geniet van de zonsopgang over de stad terwijl de laatste sterren nog in de hemel staan. als het echt heel mooi is buiten ga ik het dakterras op
om te genieten van een groot panorama over de stad en over de prachtige Annapurna bergen. Deze bergen ga ik echt missen in Nederland!! vooral de Machapuchhre (Fishtail berg) vind ik heel mooi en indrukwekkend.
Rond 7 uur vertrekken we naar het weeshuis, waar de kids aan het onbijten zijn. Dan ga ik of de kinderen naar school lopen (ongeveer een kwartier lopen langs 1 rechte weg) of ik blijf in het weeshuis en snijd de groenten. de kinderen naar school lopen word steeds leuker, ik heb nu een paar ''vaste'' kinderen die vaak bij me komen lopen en het is altijd een fijne verrasing als je een klein handje jou hand voelt pakken. ze zingen veel liedjes en vragen me allerlei dingen: Miss miss what is your father/mother/sister name. Miss miss what is your country.
De kinderen gaan naar een boeddhistische school waar ook een tibetaans refugee kamp zit. het is een mooie school met prayer wheels, een grasveld met loslopende geiten en oude (tibetaanse) mensen in mooie gewaden.
Op mijn vorige blog kreeg ik een vraag van opa waarom er zoveel weeskinderen zijn: het zijn niet ''echt'' weeskinderen, de meeste hebben gewoon ouders, maar ze komen allemaal uit de afgelegen Mustang area, daar is het niet mogelijk om naar school te gaan waardoor ze in een soort cirkel blijven van armoede. De kinderen zien hun ouders vaak nog wel en gaan ook soms op bezoek in Mustang.
Nadat we de kinderen naar school hebben gebracht hebben we of ontbijt in het weeshuis, of we gaan ontbijten in het nabijgelegen restaurantje Namaste.. waar je echt voor heel goedkoop kan eten! mijn favoriete drankje hier: Hot Lemon Ginger Honey kost bijv. maar 35 roepie!! ongeveer 30 cent dus... Ik eet honey toast en af en toe trakteer ik mezelf op een pannenkoek, die ze hier echt heel goed kunnen maken, doen niet onder voor Dubbelop hahah!!
Dan hebben we eigenlijk de dag vrij tot we de kinderen weer op moeten halen. moet eerlijk toegeven dat we dan vaak niet zoveel doen.. het dakterras in de zon is te aantrekkelijk... Vaak moeten er ook taakjes gedaan worden zoals de was doen (met de hand) mezelf wassen, boodschappen doen.. maar vooral lig ik te lezen in de zon of kaarten we met zn allen. De tijd gaat gewoon zo snel hier! we zijn wel naar de Peace Pagoda geweest: daar vaar je eerst met een bootje heen en dan loop je de heuvel op voor 45 min. Daar staat een boeddhistische tempel. Ik ben normaal nooit zo van de ''heilige'' plekken en ik voel er nooit zoveel bij, maar hier voelde het echt heel peaceful en fijn.
Ook zijn we naar een gratis meditatiecursus geweest. Was wel weer een beetje een domper toen ze gewoon een CD aanzette met een geleide meditatie.... ze hebben hier echt iets met CDtjes haha. Maar ik zag wel een mooie quote: Osho — 'My meditation is simple. It does not require any complex practices. It is singing. It is dancing. It is sitting silently'.
Ook heb ik een boek gekocht van de Dalai Lama: The art of happiness in a troubled world. Geschreven samen met een psychiater die de wijze uitspraken van de Dalai Lama onderbouwt. heel interessant vind ik het, heb mezelf ook wel afgevraagd hoe je nou gelukkig moet zijn als er zoveel narigheid in de wereld is.. de Dalai Lama is van alle narigheid, oorlog en geweld op de hoogte maar is misschien wel de gelukkigste en vrolijkste man op aarde, dat komt omdat hij heel sterk geloofd in de fundamentele goedheid van de mens. dit geeft hem hoop. deze mening onderbouwt hij ook, is te veel om hier uit te leggen, maar ik ben ook overtuigd!
Rond half vier halen we de kinderen weer op van school en helpen we met huiswerk of spelen we gewoon met ze. Ze doen hier elke dag een meditatie van 5 minuten en ze chanten voor 10 minuten. Dan serveren we het eten: altijd Dahl baat... rijst met linzen/bonen prutje.. niet zo geweldig hier. ik ben verwend door de huisgemaakte dahl baat van mijn nepalese moeders. Wij eten daarna hetzelfde maar met nog extra groenten.
Daarna gaan we meestal naar huis en gaan slapen rond half 10.. die kinderen putten je echt uit, vooral in het speelkwartiertje vlak voor etenstijd: ineens kruipen er 3 kinderen op je rug of willen ze allemaal dat je ze ronddraait als een zweefmolen.
Ik vind het ritme hier echt heel fijn en ik geniet heel erg van de kinderen, de zon en de andere vrijwilligers om me heen.
Het word best moeilijk om hier weg te gaan.. vooral omdat ik deze mensen niet snel meer terug zal zien en als ik ze wel terug zie het toch niet hetzelfde is als hoe het hier is.. daarom geniet ik er zoveel mogelijk van. Aan de andere kant kriebelt het bij me ook heel erg om weer dingen te gaan zien en te doen! ik ben wel in Nepal, maar voel het nu niet zo heel erg.
Mijn plan is nu om met Sanne (nederlandse meisje dat ik ontmoet heb in kathmandu) na nieuwjaar naar Bardia national park te gaan, dat is een jungle gebied dat lijkt op Chitwan, maar dan minder toeristisch is en waarbij je dus meer kans hebt om wilde dieren te zien. Ook heb ik daar een adres van een homestay bij een nederlandse vrouw met nepalese echtgenoot. Dan komt 6 januari Milan hier (nederlandse jongen die ik ontmoet heb in kathmandu) en 7 januari Mick (die ik overigens nog niet ken), het plan is om met hen een trekking te maken: Annapurna Circuit II. Dit is een trek die geschikt is voor de koude wintermaanden, hij gaat tot 3800 meter, en er zijn hotsprings!! Een duitse vrijwilliger: Manu, wil ook graag mee.
Ik heb echt zoveel zin om weer de bergen in te gaan :) Als ik nu mn fotos terugkijk van de Poonhill trek krijg ik al heimwee naar dat prachtige landschap.
Het is nu 24 december en dus kerstavond vanavond. Ik moet wel eten serveren in het weeshuis maar ga daarna uit eten hier in Pokhara met Sanne, Manu (duitse jongen die hier vrijwilligerwerk doe) en Matts (Zweedse jongen die hier vrijwilligerswerk doe).
Ook hebben we een ''secret santa'' getrokken, we trekken allemaal een lootje met iemands naam en de challenge is om voor 200 roepies een zo goed mogelijk kado te scoren!! lekker afdingen dus, mijn favoriete bezigheid (not).
Ik wens jullie allemaal een hele fijne kerst!! geniet van het heerlijke westerse eten dat ik allemaal mis, de kerstkransjes, de meringues.. de warme chocolademelk met slagroom! maar geniet vooral van het bij elkaar zijn :)
Volgend jaar ben ik er weer bij.