Dharamsal-Rishikesh

Dharamsala-Rishikesh. Zo bijzonder hoe snel je je thuis kunt voelen op een plek zo ver van thuis in Nederland. Mijn kamertje voelt echt als mijn kamer, met mooie kaartjes die ik aan de muur heb gehangen en Tibetaanse vlaggetjes. Het ritme hier is ook heel fijn. Als ik wakker word en de deur uitstap verbaas ik me elke ochtend weer over het uitzicht. Hoe ver ik kan uitkijken over de Indiase vlakte. Dan was ik mijn gezicht en poets ik mijn tanden met mijn ogen gericht op de vlakte, die langzaam van kleur veranderd terwijl de zon opkomt. Na het ontbijt ontmoet ik Gelek, zij is ''mijn studente'' uit tibet, ik spreek engels met haar en help haar met zinnetjes en woorden. Soms leer ik ook wat tibetaans. Op het moment van schrijven zit ik naast Mats op een strandje aan de Ganges. De zon komt net over de heuvel vandaan. Het is best wel moeilijk om terug te gaan in de tijd en alles te beschrijven wat er gebeurt is, het is ook onmogelijk om alles te noemen. Belangrijk is dat Mats nu hier is!! de ontmoeting in Dharamsala was super fijn, Ik heb hem rondgeleid en alle mooie plekken laten zien, ook kon hij Gelek ontmoeten en de andere Tibetanen uit de conversatie klas. Hij merkte ook op hoe ''peaceful'' het in dharamsala was. Zou het komen door de aanwezigheid van de Dalai Lama? Of door de vriendelijke Tibetanen? Voor nieuwjaar zijn Mats en ik door Gelek uitgenodigd om bij haar thuis te komen lunchen. Ze woont samen met een vriendin en haar moeder. Het is super gezellig en we lachen heel veel. Vooral door de moeder van Pema (Gelek’s vriendin) die in een deuk ligt en pijn In haar buik krijgt van het lachen om bijna alles. Ook dat ze geen tanden heeft is een reden voor grapjes voor Gelek en Pema en ze maakt er zelf ook volop grapjes over, in het Tibetaans. Wij snappen er weinig van maar haar lach is zo aanstekelijk dat we net zo hard mee lachen.
Het werd wel tijd om Dharamsala te verlaten en nieuwe plekken te ontdekken. He t was moeilijk om afscheid te nemen van Gelek en de andere Tibetanen uit de conversatie klas. Ik hoop dat ik op een dag hier terug kan komen.
Nu zijn we in Rishikesh. Het voelt hier veel meer als India. Met de heilige Ganges rivier waar mensen zich schoon spoelen van alle zonden uit hun vorige levens. Het voelt heel relaxed hier, een plek waar de dagen voorbijvliegen. Vanaf hier willen we de Bergen in. We gingen met een 10 uur durende bus door een van de meest prachtige landschappen die ik ooit gezien heb. De Ganges veranderd van licht turquoise in een donkerder blauw turquoise kleur. De bergen hebben rode boompjes waardoor het net herfst lijkt en velden met gele mosterd bloemen strekken zich uit. We komen aan in Ukhimath, een klein dorpje vanuit waar de witte bergtoppen van de Himalaya duidelijk zichtbaar zijn. Vanaf daar lopen we de volgende dag naar Sari. Een klein, oud dorpje omringd door Terrace-Farms. Het voelt echt als een plek waar nooit iets gebeurt. Koeien kauwen tevreden op hun gras. Kinderen rennen rond met mandarijntjes in hun hand, vers geplukt van de boom. Hier ontmoeten we een lokale gids die een tentenkamp heeft opgezet bij het meer DeoriaTal, daar wandelen we de volgende dag heen. Het meer is prachtig groen en omringd door hoge bomen. S’avonds maakt onze gids, Rakesh, een kampvuurtje voor ons. Ondertussen begint het zachtjes te sneeuwen. De volgende ochtend is alles wit. We nemen Rakesh mee als gids want het pad is erg moeilijk te vinden door de sneeuw en door de dichtheid van de bossen. We lopen 7 uur door de sneeuw naar Chopta. Uitgehongerd komen we daar aan, we vallen aan op de noodles en Aloo-parantha (aardappel pannenkoekjes) die ze daar hebben. De chai warmt ons een klein beetje op maar het is bitter koud in Chopta. Gelukkig krijgen we een warm vuurtje in een stalen emmer en een stuk of 6 dekens. Zo is het wel volt e houden. De volgende dag klimmen we naar 4100 meter, nu zaten we op 3000 meter. Nu is het pad makkelijk te vinden en hebben we geen gids nodig, om dat het een populaire route is voor pelgrims.Wel loopt er een hond uit Chopta mee, de hele 1000 meter klimmen doet hij op zijn gemak, af en toe kijkt hij uit over de Bergen alsof hij er ook van geniet. Het was heel bijzonder om alleen te zijn op een plek als dit. Er is een 3000 jaar oude Shiva temple (Tongnath) waar in het seizoen duizenden pelgrims op af komen. Nu is er niemand. We klimmen nog wat verder naar het uitzichtpunt op 4000 meter. Een 360 graden panorama strekt zich voor on suit. Het is niet te beschrijven zo mooi. We zijn helemaal alleen op deze plek, zo’n moment waarop je blij bent dat je leeft, en waarop we ons verbazen over hoe prachtig onze aarde is.
Er is zoveel ruimte en schoonheid om ons heen, en het is zo stil.
Dit alles klinkt heel mooi en het klinkt als een vakantie. Soms voel ik me bijna ‘’schuldig’’ of.. zo van waar heb ik dit aan verdiend. Maar ik weet ook dat de tijd en ruimte die ik hier heb heel belangrijk voor me zijn. Ik leer elke dag iets over mezelf. In de stilte en ruimte van de natuur komen veel vragen op, niet dat die 1.2.3 te beantwoorden zijn, maar ik heb de tijd Samen met Mats en met andere mensen die we ontmoeten kunnen we het over deze vragen hebben. Wat betekent het om een betekenisvol leven te lijden? Wat is betekenisvol? Wat is belangrijk? Is het onze verantwoordelijkheid om de wereld te verbeteren? En hoe doen we dat dan? Waar begin je? Veel vragen hebben tijd nodig en ervaringen om beantwoord te kunnen worden. Ik vind precies dat wat ik nodig heb hier in India en geniet van de tijd die ik hier heb